10.30
Ik stap een lekkere vibe in. Het is mijn tweede Permanent Beta dag. Vandaag gaan enthousiaste creatieve mensen hun plannen en ervaringen delen. PB is voor mij een soort DDW maar dan voor business. Ik tref meteen ‘oude’ bekenden.
11.00
‘De waanzinnige plannen’ van superheld Marcel van Driel is mijn eerste workshop. Net als ik, is hij ook een (kinderboeken)schrijver. Marcel laat het publiek ervaren waar we onszelf tegenhouden in het uitvoeren van dromen. Elk plan kan verwezenlijkt worden. Het valt me op dat elk mens een ander plan heeft. De een wil een ‘schilderij’ realiseren door roodgeverfde stoelen tegen een betonnen muur kapot te slaan door mensen. Een ander wil parachutespringen met een camera op zijn hoofd. Alles kan, niets is te gek. Hoe je dat doet? Gewoon door het te doen en geen excuses te zoeken als ‘ik heb er geen geld of tijd voor’. Stel dat het al gebeurd is, wat waren de laatste stappen die je gezet hebt? Hoe voelde dat? Het gaat om de reis ernaar toe, ongeacht het resultaat. Na afloop bedank ik Marcel en krijg op de koop toe drie dikke pakkerds. Hij liet me zien hoe ik zeer concreet verder kan met mijn eigen waanzinnige plan? Een hele merchandise omtrent ‘de opvreters’ bouwen volgens cradle to cradle. Is er iemand die met mij daarover wil sparren?
12.00
Schaatster Margriet de Schutter leert door tegenslag ‘het beste uit haarzelf’ te halen. Ze had niet het lijf van een topsporter volgens een Haagse wonderdokter, maar wel de kop. Haar waanzinnige jeugddroom viel in duigen. Na deze verdrietige fase wendde Margriet haar krachten aan om een nieuw pad in te slaan. Ze helpt nu bedrijven hoe om te gaan met grote veranderingen. Door je kwetsbaarheid te tonen, kom je in je kracht te staan. En daar is moed voor nodig, je eigen schaamte voorbij. Ik denk meteen aan Brene Brown met haar verhaal over vulnerability op www.ted.com. Mijn eigen verhaal kan ik hierover heen leggen. Ik belandde bij de Voedselbank doordat mijn ex de alimentatie niet meer kon betalen en ik mijn baan kwijt was, zeg ruim 1000 euro minder per maand. Mijn dagelijkse misère schreef ik van me af. Mag je lippenstift op als je naar de Voedselbank gaat, hoe arm moet je eruit zien? Zo ontstond mijn boek ‘De nieuwe arme’. Heel veel mensen herkenden zich in mijn verhaal. Ik gaf de crisis een gezicht.
14.00
Bas van de Haterd heeft het over ‘banen die verdwijnen en banen die verschijnen’. Hij vertelt dat je met ‘reviews schrijven’ geld kan verdienen. Nooit aan gedacht. Ik moet mijn schrijven gaan inzetten. Elance.com is ook een goede tip. Bas zou een belangrijke bedrage kunnen leveren bij de banenoriëntatie op middelbare scholen. Leerlingen krijgen nu de oude modus voorgeschoteld.
15.00
Vol humor verhaalt Noor Bongers over haar ervaring als mantelzorger voor haar moeder in ‘Old age ain’t no place for sissies’. In een schema laat ze zien hoeveel partijen bij de zorg voor haar moeder betrokken zijn. Hilarisch. Ze heeft een prachtige beeldreportage gemaakt. Het mantelzorgen is een loodzware taak die haar een burnout bezorgde. Inmiddels heeft Noors moeder een mentor zodat Noor weer dochter kan zijn. Kwaliteit van leven is zingeving, doen waar je plezier in hebt. Alleen fysieke verzorging is veel te beperkt. Daar doet mijn moeder het niet voor. Je zou zelf moeten kunnen kiezen hoe je de geldstroom hiervoor zou willen inzetten.
16.00
En dan is er nog Martin van www.klokslag13.nl die zijn werkloosheid probeert aan te pakken en op zijn Martins op zoek gaat naar een baan. Hij kiest bedrijven waar hij voor zou willen werken. Ik ben verrast hier een werkloze te treffen (behalve mijzelf). Als geen ander weet ik hoe het voelt om meer dan 200 afwijzingen te krijgen. Martin doet wat hij graag doet, blogs schrijven in de trein. Als manusje-van-alles wil hij graag als conducteur gaan werken bij NS. Hij is al in de vierde ronde van de sollicitatieprocedure. Martin, succes! Er zit een jongen van 23 in dit zaaltje die (werkloze) mensen helpt zichzelf in drie woorden te omschrijven. Interessant? Wat zou hij kunnen bieden?
17.00
Ik sta bij het workshopbord af te wegen welke workshop ik nu ga doen. Dick op blote voeten kletst me enthousiast zijn workshop in over voeding en gezondheid. Aangezien mijn kinder boek ‘De opvreters’ (koken, lezen, knutselen) over eten gaat, laat ik me verleiden. Hij was gebiologeerd geraakt in gezond eten en het schoonheidsideaal. Het begint met een scheikundig verhaal waar ik me voor afsluit. Ik haak weer aan bij de vitaminen en mineralen. Vol verve vertelt Dick dat hij elke avond een fles rode wijn wegtikt. Als ik opmerk dat alcohol de opname van voedingsstoffen belemmert, heeft hij daar een pasklare oplossing voor. Nog meer van het goede eten. Een vrouw uit het publiek vraagt hem of ze de groep ook iets mag vertellen. Ze waardeert zijn enthousiasme en vult zijn verhaal aan. Zij is de expert op dit gebied, blijkt. Er ontstaat een interessant samenspel van verhalen.
18.00
Als ik in de rij sta voor het eten, hoor ik verhalen over drones en chips op mij heen. ‘Wat is er leuk aan een drone?’ vraagt een vrouw achter me. Deze workshops en de lab-dingen heb ik gemist. Zo krijg ik toch een indruk. Ik plof ergens neer met een karig bordje lauw eten. De jongen die iemand in drie woorden kan beschrijven, komt naast me zitten. Dat komt goed uit. De laatste workshops mis ik omdat we niet uitgepraat raken. Dave van www.valueofvision.nl omschrijft me als vasthoudend (koppig) en moederlijk (zorgzaam). Zou mijn zoon van 22 er ook zo over denken? Ik geef Dave een lift naar het station. Ik vind het gaaf dat hij zo goed weet wat hij wil. Voldaan en vol verhalen rijd ik naar huis. Ik ben op de goede weg! Het was een relaxte inspirerende dag met aandacht en tijd voor elkaar. Dank jullie allemaal!